Oto zabawa z przebierańcami w wykonaniu autora Cytadeli. Tym razem Bruno Faitdutti zaprezentował przepięknie zilustrowane sporej wielkości karty. Mechanika także niczego sobie. Fanom wspomnianej Cytadeli gra z pewnością przypadnie do gustu. …choć jest mocno od niej odmienna.

Maskarada polega na blefie. Każda z kart – postaci, daje nam przeróżne możliwości blefu. Oczywiście, w zależności od ilości graczy (2-13), wykorzystać będzie można odpowiednią ilość kart. Podobnie jak w Cytadeli pojawi nam się kilka znanych postaci: Sędzia, Biskup, Król, Błazen, Królowa, Złodziej, Wiedźma, Szpieg, Wieśniak, Oszust, Inkwizytor i Wdowa.

Celem gry jest zdobycie 13 monet. W czasie gry, postaci będą zakryte. Możliwa będzie ich wymiana, podejrzenie lub próba oszukania pozostałych graczy.  By zdobywać monety możemy ogłosić się postacią, którą posiadamy lub blefować. Jeśli inny gracz także ogłosi się tą samą postacią powstaje konflikt. Tylko ten, który podczas konfliktu okaże się prawdziwą postacią – otrzyma nagrodę. Jeśli nikt nie będzie miał ochoty brać udziału w konflikcie – gracz nie ujawnia swojej karty i otrzymuje nagrodę. Więc blef może przejść mu bezkarnie. Umiejętne przekładanie kart, blefowanie, przebiegłość i manipulowanie pozwoli na wygraną. Łatwe to nie będzie 🙂

Rozgrywka jest wciągająca, a po zakończonej partii chce się grać ponownie. Niestety gra posiada dwa mankamenty. Wspomniany wcześniej rozmiar kart oraz brak polskich nazw postaci na tych kartach. Spolszczenie jest zatem połowiczne – i ograniczyło się do instrukcji. Szkoda. Samo wykonanie – pierwsza klasa.

Wydawca: Rebel.pl